اتصال قطعات فولادی به یکدیگر در فلزکاری یا بسیاری از پروژه‌ها امری ضروری است. فلزکاران می‌توانند این کار را به دو روش انجام دهند: جوشکاری و پرچ کاری. برای اینکه بفهمید از کدام روش باید استفاده کنید، ابتدا باید تفاوت بین جوشکاری و پرچ کردن را بدانید.
اتصال قطعات فولادی به یکدیگر در فلزکاری یا بسیاری از پروژه‌ها امری ضروری است. فلزکاران می‌توانند این کار را به دو روش انجام دهند: جوشکاری و پرچ کاری. برای اینکه بفهمید از کدام روش باید استفاده کنید، ابتدا باید تفاوت بین جوشکاری و پرچ کردن را بدانید.
تفاوت بین جوشکاری و پرچ کردن
فرآیند جوشکاری شامل گرما و فشار برای اتصال دو فلز به یکدیگر است بنابراین درک ساختار فیزیکی و اتمی فلزات مورد نیاز است. از طرف دیگر پرچکاری، دو فلز را با استفاده از پرچ‌ها به هم محکم می‌کند. برای اینکه بفهمید از کدام روش باید استفاده کنید، ابتدا باید تفاوت بین جوشکاری و پرچ کردن را بدانید.
پایداری
به طور کلی، جوشکاری روشی دائمی‌تر از پرچ است. این حالت فیزیکی فلزات را در طول فرآیند تغییر می‌دهد و باعث می‌شود که در محل اتصال ذوب شوند. پرچ کردن فلزات نیمه دائمی است. تا زمانی که پرچ‌ها سالم و در شرایط خوب باشند، فلزات در کنار هم می‌مانند. با این حال، اگر اتفاقی بیفتد که پرچ‌ها را از جای خود خارج کند، آنگاه از هم جدا می‌شوند.
اتصالات پرچ شده را می‌توان با نیروی فیزیکی جدا کرد، در حالی که اتصالات خوب جوش داده شده به چیزی بیشتر از این نیاز دارند. اگر به دنبال یک همجوشی دائمی برای فلزات خود هستید، جوشکاری بهترین راه‌حل است.
سختی
برای اتصال فولادها به یکدیگر، گاهی به استحکام و گاهی به انعطاف نیاز است. اگر انتخاب کنید که آنها را جوش دهید، یک اتصال سفت و سخت به دست خواهید آورد. از اتصال پرچ شده قوی‌تر است، اما دیگر نمی‌توان آن را دستکاری کرد. در همین حال، پرچ کردن یک اتصال سفت و سخت ایجاد نمی‌کند، بلکه ضعیف‌تر از جوشکاری است. اما اتصالات جوش داده شده ممکن است به دلیل ارتعاشات قوی از کار بیفتد، ولی اتصالات پرچ شده بدون تغییر باقی بماند. بنابراین اگر پیش‌بینی می‌کنید که ساختارتان باید در برابر لرزش‌ها مقاومت کند، این را در نظر بگیرید.
قطعات اضافی
جوشکاری و پرچکاری، هر دو می‌توانند فلز را به طور مؤثری به هم اتصال دهند اما فرآیندهای آنها بسیار متفاوت است. در جوشکاری فقط از مواد پرکننده برای اتصال فلزات به یکدیگر استفاده می‌شود، اما هنوز همجوشی مستقیم است و نیازی به افزودن قطعات قابل توجهی به کل مجموعه ندارد و فلزات را به خوبی ذوب می‌کند.
همانطور که از نامش پیداست، پرچکاری از پرچ استفاده می‌کند. افزودن پرچ به سازه وزن را بالا می‌برد. اگر با فلز کار می‌کنید، باید این را به خاطر داشته باشید تا از هر گونه اتفاق ناگوار جلوگیری کنید. برای ایمنی، وزن پرچ‌ها را کاهش ندهید. اگر پروژه بزرگ باشد، وزن ترکیبی همه پرچ‌هایی که اضافه می‌کنید بر کل ساختار تأثیر می‌گذارد.
قابلیت دسترسی
هنگام اتصال فلزات به یکدیگر، باید دسترسی به همه چیز را در نظر بگیرید. کارگران باید دسترسی کافی به قطعات داشته باشند. اگر دو قطعه فلز را در یک کارگاه به هم متصل کنید، کار آسان‌تر خواهد بود، اما اگر وضعیت متفاوت باشد چه؟ این مزیت دیگری است که جوشکاری نسبت به پرچ دارد.
جوشکاری را می‌توان تقریباً در هر قسمت از سازه انجام داد. شما می‌توانید فلزات را به هم جوش دهید حتی اگر فقط به بیرون آن مانند لوله‌ها دسترسی داشته باشید. حتی راه‌هایی برای انجام این کار در زیر آب نیز وجود دارد. اما برای پرچ کردن باید مقداری فاصله بین فلزات وجود داشته باشد تا بتوانید آنها را محکم کنید بنابراین باید به هر دو طرف دسترسی داشته باشید.
گرمایش و انبساط
اگرچه فرآیند جوشکاری مزایای زیادی دارد، اما گرمایش و تغییراتی که روی فلزات ایجاد می‌کند با معایبی همراه است. فلزات جوش داده شده در برابر انبساط حرارتی آسیب‌پذیر هستند که باعث افزایش تنش داخلی در محل اتصال می‌شود. پرچ کردن چنین مشکلی ندارد.
همچنین گرمایش در جوشکاری می‌تواند به فلز و یکپارچگی کلی آن آسیب برساند. مجدداً، پرچ می‌تواند فلزات را بدون گرما به یکدیگر محکم کند، بنابراین به سلول‌های فلز آسیب نمی‌رساند.
سختی کار
اتصال فلزات از طریق جوشکاری آسان‌تر از پرچ کردن آن‌هاست و به زمان کمتری نیاز دارد. در پرچکاری شما باید سوراخ‌هایی ایجاد و پرچ‌ها را وارد کنید که نسبت به فرآیند جوشکاری طولانی‌تر است.
جمع‌بندی
روش‌های مختلفی برای اتصال فلزات به یکدیگر وجود دارد اما جوشکاری و پرچکاری قابل اعتمادتر هستند. با دانستن تفاوت بین جوشکاری و پرچ کردن، شما مجهزتر خواهید بود تا تصمیم بگیرید چه چیزی برای پروژه شما بهترین است.
بدون دیدگاه